Voor iedereen die weleens stamboomonderzoek doet; kijk eens in online krantenarchieven. Dat is een enorme bron van informatie en inspiratie voor familiegeschiedenissen. Zo stuitte ik tijdens het onderzoek voor mijn boek Voor altijd op de vlucht - Een Amsterdams familieverhaal op dit artikeltje in De Telegraaf van 25 september 1921:
Hoe kwam ik bij dit artikel terecht?
In de eerste plaats verzamelde ik in het begin van mijn onderzoek alle adressen die mijn Friese overgrootouders Mari en Uke Akkerman - Dusselaar in Amsterdam hadden bewoond. Dat waren er meer dan dertig! Deze adressen vond ik bij het Stadsarchief Amsterdam.
Op basis van deze adressenlijst, en even belangrijk, de data waarop zij daar hadden gewoond, kon ik zoeken in het online krantenarchief Delpher. Bij elk woonadres keek ik of er krantenartikelen waren die iets konden zeggen over mijn overgrootouders of over de omgeving waarin zij woonden. Zo zou ik kleur kunnen geven aan mijn verhaal. Ten tijde van dit krantenartikel woonden Mari en Uke in de Dirk van Hasseltsteeg 9 huis:
Er was een aantal zaken waardoor bij mij het vermoeden begon te rijzen dat het hier weleens zou kunnen gaan om mijn overgrootvader. Ik wist dat hij grondwerker was, oersterk en regelmatig vocht als hij had gedronken. En de locatie en de datum klopten. Wat overbleef was de initiaal van het slachtoffer, "een zekeren A.".
Hoe kon ik er achterkomen of de A. stond voor Akkerman?
Bij een krantenkop als "Moordaanslag" moest er wel een strafrechter en een vonnis aan te pas zijn gekomen, zo redeneerde ik. Om dat te controleren, moest ik naar Haarlem, naar het Noord-Hollands Archief. De meeste archiefstukken die daar liggen zijn openbaar, tenzij het bijvoorbeeld gaat om nog levende personen. Uit de stukken die ik vond bleek inderdaad dat het slachtoffer, mijn overgrootvader Mari Akkerman was.
Hoe liep het af?
In het procesverbaal en het vonnis stond precies beschreven wat er die avond in Amsterdam gebeurd was en hoe het afliep met de verdachte en het slachtoffer. Helaas wil ik geen spoilers geven, dus als je het echt wilt weten, zul je mijn boek moeten lezen.
Tot slot een waarschuwing
Dit was een verhaal dat volledig onbekend was in de familie. Door dagen, weken, maanden op websites en in archieven te speuren naar de kleinste aanknopingspunten met mijn familie, kon ik uiteindelijk het verzwegen verhaal van mijn overgrootouders vertellen. Maar pas op, zodra je begint te speuren, kun je niet meer stoppen!